Vandaag is het alweer 3 weken geleden dat de paralympische spelen begonnen. Wat gaat de tijd toch snel en wat heb ik alweer veel meegemaakt. Te beginnen met vrijdag 24 augustus.
Het vertrek van de Nederlandse zwemploeg:
Het vertrek naar Londen vanaf Schiphol begon al met veel media. De NOS, Schiphol tv, hart van Nederland en tv NH waren aanwezig. Ze volgden ons overal, interviewden mensen en waren enthousiast.
Aankomst London Heathrow.
De aankomst London Heathrow was zeker een warm welkom door de Engelsen. Daar moesten we onze accreditatie laten aanmaken.
Toen gingen we met de bus richting het Paralympisch dorp. We namen de toeristische route, dus we zagen ook nog iets van de omgeving van Londen. O.a. de Big Ben, London’s eye en Buckingham palace. Prachtige stad en omgeving.
Aankomst Paralympisch dorp.
Wat een serieuze business was dat zeg. We kwamen aan met de bus en kregen een controle in de bus met drugshond, de bus werd gecontroleerd op oa bommen en wij moesten later ook door de douane poortjes. Toen we binnen waren in het Paralympisch dorp, gingen we naar onze appartementen. Eenmaal daar aangekomen, werden onze kamers bekendgemaakt. Ik sliep samen met Lisa op de kamer. In het appartement lag ik samen met Lisa, Lisette,Marc,Michael en Mirjam. Het was een gezellig appartement.
Die middag gingen we een kijkje nemen in ‘een een deel van’ het dorp. Geweldig groot en ik voelde me al helemaal thuis. Toen gingen we met een z’n allen naar de eetzaal. Mijn eerste indruk van de eetzaal was: MEGA! Wat veel keuze in het eten en wat een grote zaal. Wat moet je dan voor eten kiezen?
Dag 1 in Londen.
Die dag gingen we het prachtige zwembad bekijken. Mijn eerste indruk was daar dan ook: wauwwwww. Zo groot! Natuurlijk had ik het zwembad op tv gezien tijdens de Olympische spelen, maar als je het dan in het echt ziet, kijk je toch wel echt je ogen uit! Wat een grote/hoge tribunes en wat een prachtig mooi zwembad. Ik had al echt veel zin om hier te mogen zwemmen.
De dagen voor de opening gingen we nog trainen, het dorp verkennen (wat erg mooi was) en ons voorbereiden op de spelen.
De openingsceremonie.
De openingsceremonie was 1 groot spektakel! We gingen als land richting het atletiek stadion. Het duurde nog best lang voordat we naar binnen konden. Na plusminus 2 uur buiten te hebben gestaan voor het stadion mochten we eindelijk als land naar binnen met onze vlaggendrager Ronald Hertog. Wat een stadion, GEWELDIG! Er zaten zeker zo’n 80.000 mensen in het stadion. Complete kick krijg je er zeker van! Wat een prachtige opening. Het was zeker het wachten waard! Zeker een mooie avond gehad!!
Dag 2, 31augustus: racedag 1, 50vrij.
31 augustus was mijn eerste racedag. Zelf had ik 30 augustus in de ochtend al op tv gekeken naar de series en ’s middags in de finale in het zwembad zelf. Dus dat er veel mensen zouden zitten, daar was ik gelukkig al een beetje op voorbereid. Ik was ook niet heel zenuwachtig, het besef dat ik echt op de Paralympische Spelen stond was er nog niet echt. Totdat ik op het startblok ging staan, en klaar was om de 50 vrij te zwemmen, dacht ik: ‘wauw, ik sta hier echt en mag hier echt zwemmen! Geweldig dat ik dat hier mag en hier ga ik zeker van genieten en hard knallen! Toen het fluitsignaal geklonken had, ging mijn race vanaf het begin al lekker. Ik tikte aan en zwom 3tiende van mijn persoonlijk record af. Hier was ik zeker blij mee en ik eindigde als 12e! Top voor mijn eerste afstand. Dat smaakte naar meer!
Dag 6. 4september: 100m rug.
Deze dag was voor mij de belangrijkste dag van het toernooi. De afstand waar ik mij voor gekwalificeerd had en waar ik toch echt naar toegeleefd had. Deze dag moest en zal goed gaan. Bij het inzwemmen ging alles goed. Het voelde goed, de sprintjes waren ook goed en mijn kop stond goed.
Ik was helemaal klaar om te racen!
Om 10.30u was het dan ook tijd om aan Nederland en het publiek te laten zien dat het mijn afstand is en ik er helemaal klaar voor was. Startend op baan 6, verliep vanaf de start alles zoals het moest. Snelle start en snel bovenkomen na de onderwaterfase. De eerste baan ging zwemmend ook zeker goed voor mijn gevoel! Helaas ging toen het keerpunt niet zo goed, ik zat te ver van de kant, waardoor ik mijn benen lang moest maken. Toch keerde ik in een 35 laag. 1 van de snelste keerpunten ooit. De tweede baan moest ik eerst even weer op gang komen, wat dan toch iets meer moeite kost dan anders. Ik maakte me boos en ging voluit, om toch alles uit me te halen, zodat ik zelf wist dat ik er alles aan gedaan had. Uiteindelijk tikte ik aan in een tijd van 1.14.42. Helaas op 3 tiende niet genoeg voor de finale en ik eindigde als 9e. Toch gaf ik de hoop niet op en bereidde ik me ’s middags ook voor op de 100m rug, omdat ik als eerste reserve de finale in ging. Tijdens de finale ging ik eerst naar Mirjam kijken en was ik reteblij voor haar met goud, een Paralympisch record en een evenaring van haar eigen wereld record, dat ik er vrede mee had om alleen de finale van de 100m rug te mogen kijken. 🙂
Dag 7. 5september: 400m vrijeslag.
Dit was een dag, waar ik ook zeker heel veel zin in had! Ik mocht eindelijk weer eens 400m hard!! De spanning van de dag ervoor was al gezakt en voor de 400 had ik niet echt spanning, alleen gezonde spanning. Ik zag wel hoe het liep en was er net zoals de rest van de afstanden helemaal klaar voor. Ik had niks te verliezen, want ik ging als laatste deze afstand in. Dus ik had alleen maar wat te winnen! In de voorstart zag ik al hoe de eerste serie van start ging en dat de tribunes weer lekker vol zaten. De eerste serie tikte aan en ik zag dat ik 1sec van m’n Pr af moest zwemmen voor een plek in de finale. Her fluitsignaal klonk en ik begon fel aan de 400m vrij. Het gaf me voor de zoveelste keer een kick om weer te mogen zwemmen. Ik opende in een tijd van 33.1 en op de 100 met 1.10. Op de 200m zwom ik een Pr als tussentijd 2.25. Daarna zakte het jammer genoeg af en kreeg ik meer last van mijn schouder. Ik tikte aan in een tijd van 5.03.80 en werd met deze tijd 10e. Tevreden was ik er zeker mee. Ik had alles gegeven en was een plekje omhoog gegaan.
7september –> atletiek stadion
Op vrijdag 7 september, ging ik samen met Romy, Mike en Chantal naar het atletiek stadion om daar de finales te kijken. Eens kijken hoe het daar ging en hoe zo’n kick dit je wel niet moest geven. Het was een groot spektakel. Wat een publiek. Alle sporten worden daar door elkaar gedaan. Je weet soms niet waar je moet kijken. Gelukkig waren we er op een dag waar ook Nederlander Kenny van Weeghel moest wheelen. Hij won zilver!:) top! Ook hebben we Oscar pistorius de 400m zien rennen.
9september: de sluiting.
Deze dag stond in het teken van opruimen, koffers inladen en genieten van het laatste dagje in het Paralympisch dorp met ’s avonds de sluitingsceremonie.
Het was een geweldige dag, waar ik vooral echt heb genoten.
’s avonds
om 7 uur gingen we met het hele Nederlands team richting het stadion. Het was heel anders geregeld van bij de openingsceremonie. Hier kwamen alle landen door elkaar binnen en liep ook niet iedereen als land binnen. Maar toen we eenmaal binnen waren, kon het feest beginnen! In 1 woord GEWELDIG! De voorstellingen/toneelstukjes waren zeker leuk. Toen de vlaggendragers binnenkwamen en het hartvorm tevoorschijn kwam. Het was prachtig! En toen kwam het mooiste, Coldplay begon te zingen! Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik pas bij het nummer ‘Paradise’ doorhad dat hij het was. Maar wat was dat prachtig. Het duet met Rihanna was ook gaaf. Ik dacht na het duet dat Rihanna gelijk weer wegging, maar ze kwam later terug met haar nummer ‘We found Love’. Geweldig om hier bij te mogen zijn hoor!! Later kwam ook Jay-Z nog een duet met Rihanna zingen. Het was een gouden, geweldige avond, die zeker niet meer uit de herinneringen gaat! Wat heb ik genoten!!
Maandag 10september- aankomst Rotterdam airport.
De dag aan vertrek was helaas alweer aangekomen. De dag die je het liefst lang uitstelt, maar ook wel weer lekker vind, omdat je weer naar je familie mag.
We vertrokken om half 7 bij de appartementen richting het Stansted vliegveld. Daar hadden we nog 3 uur voordat we de lucht ingingen richting Rotterdam Airport. In het vliegtuig legden ze ons uit in welke volgorde we het vliegtuig uit mochten en hoe het verder verliep. In Rotterdam moesten we allemaal blijven zitten totdat we een teken kregen dat we het vliegtuig uit mochten. Het was een hele belevenis om dat vliegtuig uit te mogen stappen en je moeder en je zus te zien staan en ze elk moment in de armen te mogen slaan. Heerlijk om hun weer te zien! Nadat iedereen het vliegtuig uit was, werden we uitgenodigd nog even te blijven voor een voorstelling van dansgroepen en een hapje en een drankje. Ook dit was een mooie afsluiting.
Na ruim 3 uur in de auto naar huis te hebben gezeten, zat mijn familie mij thuis op te wachten. Zo fijn, om hun allemaal weer te zien en te weten dat ze me de hele spelen hebben gevolgd en achter me hebben gestaan.
Dinsdag 11 september
De dag na aankomst moesten we voor een huldiging/welkom thuis feestje alweer in Rotterdam zijn. Het was een leuke huldiging en fijn om je team nog even te zien voor de vakantie.
Verder heb ik nog leuke dagen gehad. Vandaag de Johan Cruyff Foundation dag bijgewoond, erg leuk om daar gezien te worden als voorbeeld voor de nog jongere sporttalenten! Het was een erg leuke en geslaagde dag.
Ik heb heel erg genoten van deze Paralympische Spelen en ben een hele ervaring rijker die zeker niemand mij meer afpakt!
Ik ben klaar voor nog meer avontuur en voor 4 jaar keihard verder trainen, beter worden en nog meer plezier te hebben! Op naar Rio 2016!
Ook wil ik iedereen bedanken die mij zo goed heeft gesteund, support en er alle vertrouwen in hadden, ook al ging het niet altijd even makkelijk.
4 jaar geleden had ik nooit gedacht, hooguit alleen durven dromen dat ik hier in Londen zou staan.
Bedankt Pap, Mam, Kirsten en Jordi! +natuurlijk de rest van de familie
Bedankt trainers en teamgenoten
Zonder jullie was ik nooit zover gekomen en had ik nooit zoveel motivatie gehad om door te knokken! Jullie zijn allemaal geweldig!!